W wierzeniach ludowych lubczyk ma szczególne miejsce. Od dawna wierzono, że zioło to ma magiczne właściwości. Uważano bowiem, że rozpala zmysły i jest rośliną miłości. Lubczyk ogrodowy, to bylina z rodziny selerowatych. Znany jest także jako lubiśnik lekarski, łakotne ziele oraz mleczeń. Pochodzi z Azji, a jego uprawy można spotkać na całym świecie. Rośnie również dziko.

Zioło miłości

Od wieków lubczyk uznawany był jako magiczny zioło miłości. Uważano, że ten kto go wypije na pewno ulegnie wielkiemu pożądaniu. Jeśli ktoś chciał rozkochać w sobie wybraną osobę, to podawał mu do wypicia eliksir z lubczykiem. Do dziś wielu ludzi uważa tę roślinę za bardzo skuteczny afrodyzjak. Ma podnosić libido i zwiększać doznania seksualne.

Do posiłków

Lubczyk można wykorzystać w kuchni jako dodatek lub przyprawa do różnych dań. Ma dość ostry i korzenny posmak, dlatego należy uważać z jego dozowaniem. Liście tej rośliny, które można suszyć lub podawać świeże, doskonale nadają się do podkreślenia aromatu zup i sosów. Można też stosować lubczyk do potraw mięsnych, rybnych oraz wszelkiego rodzaju sałatek. Jego charakterystyczny smak sprawdza się przy dodawaniu tego zioła do  samodzielnie pieczonego chleba. Lubczyk jest też używany do produkcji staropolskiej nalewki określanej jako kordiał.   

Właściwości zdrowotne

Z lubczyku można samodzielnie zrobić napar. Wykonuje się go zalewając zasuszony korzeń szklanką wody i gotując. Po przecedzeniu przez sitko i wystudzeniu można wypijać po jednej szklance dziennie. Napar doskonale działa moczopędnie oraz powoduje efektywniejsze i lepsze funkcjonowanie nerek. Po jego wypiciu zwiększa się produkcja gazów. Napar z lubczyku można stosować przy występowaniu skurczy żołądka, a także jako środek wykrztuśny. Spożywanie tego zioła powoduje poprawę działania układu pokarmowego. Lubczyk szczególnie zaleca się stosować przy wszelkiego rodzaju potrawach, które są ciężkostrawne. Zioło to ma wpływ na poprawę ogólnej kondycji organizmu i lepsze zdrowie.

Przeciwwskazania

Lubczyku nie powinny spożywać osoby, które uskarżają się na niewydolność nerek. Jest on wręcz zabroniony kobietom w ciąży, gdyż podobno ma właściwości poronne. Ze względu na zdrowie dziecka ze spożywania lubczyku powinny zrezygnować też matki karmiące piersią. Zioło to może wywołać pojawienie się na skórze białych plam u osób, które zbyt długo przebywają na słońcu.   

Jarosław Cieśla

Zaburzenia seksualne u kobiet mogą mieć różny charakter. Czasami wiąże się to z obniżonym libido lub też zupełnie odwrotnie, czyli z nadmierną ochotą na seks. Bywa też tak, że kobieta nie może osiągnąć orgazmu lub też czuje wręcz wstręt na samą myśl o zbliżeniu. Oczywiście zaburzenia te mogą pojawić się incydentalnie lub też mieć formę długotrwałą lub powracającą.

Bolesność

Do przyczyn zaburzeń seksualnych mających podłoże zarówno fizyczne jak i psychiczne należy zaliczyć pojawiający się ból przy każdym zbliżeniu. Takie zjawisko określa się mianem dyspauremii. Może ono wynikać ze schorzeń okolic pochwy. Są to grzybice, a także stany zapalne. Jednak często też bolesność może być wywołana nerwicami, stresem, a także nieporozumieniami z partnerem. Ból pochwy czasami występuje ze względu na zamykanie się jej przy próbie współżycia, co określa się mianem pochwicy. Jest to wynik traumatycznych doznań np. po gwałcie, a także lęku przed ciążą, chorobami przenoszonymi drogą płciową itp.

Spadek libido 

Częstą przyczyną braku współżycia jest zahamowanie potrzeb seksualnych. Ten stan określa się jako Hypolibidemia. Kobieta może mieć orgazm, ale nastąpiła u niej niechęć do seksu, a raczej do partnera ze względu na nudę i monotonię w związku.

Problemy psychiczne

Kobiety, które są poddane sytuacjom stresowym mogą w pewnym momencie nie mieć ochoty na seks. Kłopoty w pracy, domu, środowisku w którym się żyje, lub też lęk np. przed zajściem w ciążę, a także depresja mogą skutecznie zaburzyć funkcje seksualne. Często też dochodzi jeszcze brak akceptacji wyglądu własnego ciała i kompleksy na tym punkcie. Czasami zaburzenia pojawiają się na skutek światopoglądu religijnego oraz obyczajowego.
Podłoże psychiczne może też mieć tzw. hiperlibidemia, czyli zbyt duża potrzeba seksu. Najczęściej spowodowana jest nerwicą. Współżycie nawet z przygodnymi partnerami ma na celu ucieczkę od problemów.  

Choroby i schorzenia

Często niechęć do seksu bierze się z różnego rodzaju dolegliwości. Nikt przecież nie myśli o seksie, gdy cierpi na notoryczne bóle głowy oraz innych narządów ciała. Przyczyną zaburzeń seksualnych mogą również być choroby neurologiczne, dolegliwości układu moczowego, a także schorzenia związane z układem ruchu. Wiele farmaceutyków, które są przyjmowane przy różnego rodzaju chorobach może też powodować brak chęci na współżycie lub  zmniejszone doznania podczas stosunku płciowego.   

Jarosław Cieśla

Kapusta od dawna gości na polskich stołach. Należy do popularnych roślin zielnych, które uprawia się jak warzywa. Występuje wiele jej odmian bardzo chętnie spożywanych i dodawanych do różnych potraw. Nie tylko ze względów smakowych, ale także dzięki swoim właściwościom leczniczym i zdrowotnym.

Kapusta często polecana jest osobom, które zamierzają pozbyć się zbędnych kilogramów. Zapewne dlatego, że jest niskokaloryczna. Na spadek wagi ciała bardzo często stosuje się właśnie tzw. dietę kapuścianą. Posiłki są smaczne, łatwe w przygotowaniu, a co najważniejsze sycące, bez występowania uczucia głodu.

W medycynie ludowej znane były sposoby przygotowywania okładów z liści kapusty na bolące stawy. Takie kompresy często stosowały osoby w podeszłym wieku, żeby zminimalizować stopień starzenia się, a zwłaszcza te dotknięte skazą moczanową. Okłady dobrze też sprawdzały się przy różnego rodzaju kontuzjach kończyn i zwichnięciach. Należało tylko wybrać największe liście kapusty, ogrzać je i na kilkanaście minut obłożyć chore miejsce na ciele pacjenta.  

Kapusta ma wiele właściwości leczniczych ze względu na sporą zawartość w niej witamin A, B, C, a także pewne ilości E i K. Posiada też takie minerały jak żelazo, magnez, wapń, arsen, potas, kwas foliowy. Dzięki temu często wyciąg z kapusty stosuje się przy leczeniu anemii, obrzęków, wrzodów żołądka, a także jako środek zapobiegający chorobom nowotworowym. Sok z kapusty pomaga osobom, które mają obniżoną odporność. Jest też doskonałym środkiem przy zapaleniu gardła. Sprawdza się również jako lekarstwo w przypadku dolegliwości wątrobowych. Sok z kapusty zaleca się do picia tym, którzy cierpią na cukrzycę.    

Kapustę powinny spożywać osoby, które mają problemy gastryczne oraz jelitowe, gdyż wpływa ona znacząco na poprawę pracy układu trawiennego. Dzieje się tak zwłaszcza wtedy, kiedy jest spożywana w formie kiszonej. Fermentacja powoduje wytworzenie się jeszcze więcej witaminy C, dlatego posiłki z takiej kiszonki wzmacniają organizm chroniąc go przed infekcjami bakteryjnymi i przeziębieniami. Kapusta kiszona doskonale nadaje się do spożycia również przy ogólnym osłabieniu.

Jarosław Cieśla