Bóle brzucha to duży problem i dyskomfort w codziennym funkcjonowaniu. Najważniejsze jest znalezienie przyczyny bólu, aby skutecznie móc temu zapobiec. Nie jest to jednak łatwe, bo powodów może być wiele. Ból brzucha jest powodowany przez rozmaite schorzenia, jedynym z coraz częściej spotykanych jest zespół jelita drażliwego. Na to schorzenia cierpi coraz więcej kobiet. Skąd bierze się ból? Zespół jelita drażliwego to przewlekłe schorzenie, które obejmuje jelito cienkie i grube. Poza bólem daje też inne objawy, między innymi zaburzenia przemiany materii czy problemy z wypróżnianiem. Przyczyny tych nieprawidłowości nie są do końca poznane, przy diagnozie brane są pod uwagę między innymi takie czynniki jak funkcje motoryczne jelit, nadwrażliwość narządów wewnętrznych, częstość występowanie biegunek. To bardzo często spotykane schorzenie, które może mieć także podłoże psychiczne. Częściej diagnozowane są osoby cierpiące na depresję, jednak nie ma badań które wskazują taką zależność. Prawdopodobne jest też dziedziczenie tej dolegliwości po innych członkach rodziny. Jak radzić sobie w chorobą? Do tej pory całkowite wyleczenie nie jest możliwe, jednak są sposoby na zminimalizowanie dolegliwości. Objawy będą mniej uciążliwe i codzienne funkcjonowanie nie będzie utrudnione kiedy wyprowadzone zostaną zmiany do diety. Wymagana jest eliminacja potraw tłustych, smażonych i ciężkostrawnych. Niekorzystny jest także nabiał, który nie jest wskazany dla osób dorosłych, a także niektóre owoce i warzywa, głównie rośliny kapustne, jabłka i gruszki. Oczywiście należy obserwować swój organizm i wyłapywać niepokojące reakcje po posiłkach. Konieczna jest eliminacja produktów szkodliwych, a u każdego reakcje mogą być inne. Dieta to najważniejsza zmiana jaką należy zrobić. W początkowych okresie choroby może okazać się wystarczająca, często w połączeniu z aktywnością fizyczną i ziołami nie potrzeba dodatkowych leków. Kiedy jednak ból jest bardzo silny należy zwrócić się do lekarza, może ona zalecić leki rozkurczowe i zalecić dalsze badania. Kiedy farmakoterapia nie działa zaleca się psychoterapię, głównie metodą poznawczo- behawioralną, a także hipnozę czy różne techniki relaksacyjne. Często pomocna może okazać się praktyka jogi, która wpływa ciało, ale też na sferę duchową. Przede wszystkim należy obserwować swoje ciało i jego reakcje. Zapobieganie skutkom jest najlepszą terapią, kiedy wyeliminuje się czynniki szkodliwe choroba będzie znacznie mniej uciążliwa.   Daria Występek

Ospa wietrzna jest chorobą wieku dziecięcego. Najwięcej zachorowań notuje się w grupie wiekowej do 15 roku życia. Zdarzają się również zachorowania wśród osób dorosłych, ale dość rzadko. Raz przebyta ospa gwarantuje dożywotnią odporność na wirusy ją wywołujące. Jedyną możliwą formą nawrotową jest półpasiec, choć takie zachorowania są sporadyczne.

Ospa wietrzna, jak sama nazwa wskazuje, przenosi się najczęściej drogą kropelkową. Możliwe jest również zarażenie nienarodzonego dziecka poprzez łożysko. Wystarczy przebywać w jednym pomieszczeniu z nosicielem VZV i prawdopodobieństwo zakażenia jest bliskie 100%. Niestety osoba chora może być nieświadoma swojej choroby w pierwszej fazie jej rozwoju. Chory zaraża na 3 dni przed wystąpieniem pierwszych objawów. A objawy u osoby zarażonej pojawiają się dopiero po około 2 tygodniach od kontaktu z chorym. W związku z tak dużym marginesem czasowym ciężko stwierdzić gdzie i od kogo mogliśmy się zarazić.

Pierwsze objawy choroby można bardzo łatwo pomylić np. z grypą lub przeziębieniem. Należą do nich: gorączka 37-40oC, bóle głowy i złe samopoczucie. Dopiero po około 24-48 godzinach na ciele pojawiają się charakterystyczne wykwity. Ich przemiana następuje według schematu:

1. Czerwony punkcik


2. Grudka


3. Pęcherzyk wypełniony płynem


4. Krostka, na której bardzo szybko pojawia się strupek.

Ospa wietrzna jest bardzo groźna dla dzieci do 6 miesiąca życia. U dzieci, które zaraziły się od matki poprzez łożysko między 5 dobą przed porodem, a 2 dobą życia malucha, może być powodem zgonu. Dzieci małe (powyżej 6 miesiąca życia) zdecydowanie łagodnej przechodzą ospę wietrzną niż ich starsi rówieśnicy lub dorośli. Bywa i tak, że rodzice nawet nie wiedzą, że ich maluch przebył ospę.

Szczepienia w wielu przypadkach powodują, że organizm lepiej znosi chorobę lub do zakażenia nie dochodzi w ogóle. Problemu nie mają rodzice, których maluchy przeszły już ospę wietrzną i zaszczepiły się w naturalny sposób. Nie korzystajmy jednak z tak modnych ostatnio „ospa party”. Choroba ta jest bardzo zdradliwa. Świadomie narażając dziecko na kontakt z chorym, możemy wyrządzić naszym pociechom wielką krzywdę, a nieodwracalne skutki takich działań będą wyrzutem sumienia do końca życia.

Autorka: Matvijewna Grządkowska

Niestety problemy z trądzikiem nie kończą się z wiekiem dojrzewania. Coraz więcej kobiet ma problemy z cerą po 30 roku życia. Często pojawia się on dopiero w późniejszym wieku jako oznaka problemów hormonalnych. Zaburzenia towarzyszą głównie kobietom, szczególnie poddawanym stresującym sytuacjom, bardzo zapracowanym i aktywnym. Istotnym czynnikiem jest też prawidłowa dieta,  a także dobór odpowiedniej pielęgnacji skóry. Trądzik w dorosłym wieku często jest bardzo trudny do wyleczenia, jednak jest to możliwe. Wymaga złożonego działania na wielu płaszczyznach, ale warto podjąć trud i zawalczyć o lepszy wygląd i samopoczucie. Pierwszym krokiem powinno być sprawdzenie poziomu hormonów, a także wizyta u dermatologa. Zmiany w menu można przeprowadzić na własną rękę, albo poprosić o pomoc dietetyka. Kiedy trądzik jest bardzo dokuczliwy mogą pomóc testy na nietolerancje pokarmowe. Jednak z zdecydowanej większości przypadków zazwyczaj konieczna jest eliminacja trzech składników- cukru, glutenu i tłuszczów trans. Te grupy odpowiadają na najwięcej szkód w naszym organizmie, skórze, a także samopoczuciu. Dobór odpowiednich kosmetyków także jest bardzo ważny. Zbyt mocno wysuszające kosmetyki mogą pogorszyć problem. Skóra potrzebuje dobrego nawilżenia, w ciągu dnia, a także ochrony przed promieniowaniem słonecznym. W nocy warto postawić na działanie kwasów owocowych, które stopniowo przyczynia się do poprawy wyglądu skóry. Kwasy działają złuszczająco i pomagają w problemach ze skórą. W celu odpowiedniego doboru kuracji warto wybrać się do kosmetyczki. Wiele preparatów o mniejszym stężeniu można nakładać samodzielnie, kosmetyczka wyjaśni jak to robić i takie preparaty sprawdzą się najlepiej przy naszych problemach ze skórą. Najważniejsza jest eliminacja przyczyny, wtedy uda się pozbyć problemu całkowicie. Nie jest to łatwe, wymaga wytrwałości, ale opłaca się. Często wiąże się to ze zmianą stylu życia. Poza ładnym wyglądem można zyskać znacznie więcej, pewność siebie, większy poziom energii i zdrowie. Autorka: Daria Występek