dr Leszek Lachowicz

Trafilam do tego lekarza na polecenie mojego ginekologa, prowadzacego ciaze, na pierwsze USG genetyczne w 11 tygodniu ciazy. To byl najwiekszy blad i najgorszy dzien w moim zyciu. Pan Lachowicz zamiast wyjasniac istotne kwestie badania, wypytywal mnie o moje przekonania religijne (ale jak widze to standardowy temat do rozmow tego pana), moje podjescie do ochrony zycia nienarodzonego, wreszcie opowiedzial historie o ciotce ktora wychowuje dwojke niepelnosprawnych dzieci i z pomoca Maryji idzie jej to calkiem niezle. Nie zwracalam jednak na powyzsze zadnej uwagi, caly czas cieszylam sie widokiem mojego upragnionego ...

Trafilam do tego lekarza na polecenie mojego ginekologa, prowadzacego ciaze, na pierwsze USG genetyczne w 11 tygodniu ciazy. To byl najwiekszy blad i najgorszy dzien w moim zyciu.

Pan Lachowicz zamiast wyjasniac istotne kwestie badania, wypytywal mnie o moje przekonania religijne (ale jak widze to standardowy temat do rozmow tego pana), moje podjescie do ochrony zycia nienarodzonego, wreszcie opowiedzial historie o ciotce ktora wychowuje dwojke niepelnosprawnych dzieci i z pomoca Maryji idzie jej to calkiem niezle.

Nie zwracalam jednak na powyzsze zadnej uwagi, caly czas cieszylam sie widokiem mojego upragnionego malenstwa na monitorze USG.

Po zakonczeniu badania pan Lachowicz poprosil zebym wyszla i zaczekala na korytarzu na dokumentacje, ktora jeszcze mial przygotowac. Po chwili wyszedl i zaprosil mnie do swojego gabinetu. Tam zakonczyl moja szczesliwa ciaze jednym stwierdzeniem od ktorego zaczal:

- "Nie mam dla Pani dobrych wiadomosci."

I dalej powiedzial, ze dziecko moze miec bardzo powazna wade genetyczna, natomiast jego uklad moczowy jest niesprawny i wymaga natychmiastowej operacji. Zaczal tlumaczyc jak to "przebija sie pecherz moczowy dziecka elementem przypominajacym swinski ogon" i jak to on umozliwia oddawanie moczu. Ja juz wtedy nic nie slyszalam tylko w glowie "powazna wada genetyczna" i oczy pelne lez.

Dodal jeszcze ze narazie i tak nie moge myslec o operacji dziecka, poniewaz wczesniej bede musiala potwierdzic jego prawidlowy kariotyp. Kazal jechac do Lodzi, bo we wszystkich innych szpitalach na pewno od razu usuna mi dziecko. Na pytanie co teraz robic nie potrafil odpowiedziec jednoznacznie. Sam zaczal sie glosno zastanawiac od czego zaczac, pod nosem wspominal o testach PAPPA, o amniopunkcji, o operacji pecherza - nie wiedzial od czego zaczac w moim przypadku, ani wskazac nawet adresu pod jaki mam sie udac. Zdanie jakie mnie pozegnalo to: "Jedyna nadzieja w modlitwie do Maryji. Ona tez stracila syna, i cierpiala tak samo jak Pani."

Wyszlam od niego na trzesacych sie nogach, cala we lzach i kompletnie nieprzytomna.


Kilka dni temu urodzil sie Wojtek, caly, zdrowy i sliczny. Wada ukladu moczowego ktora zawyrokowal p. Lachowicz okazala sie calkowita nieprawda, Wojtus nie przeszedl zadnej operacji, wyrosl sam, bez pomocy zadnego lekarza na wspanialego zdrowego chlopczyka - bez zadnej wady genetycznej. W trakcie calej ciazy nikt, zaden lekarz juz nigdy nie wspomnial o aborcji, kazdy pocieszal, dawal nadzieje (taka ludzka zwyczajna, nie maryjna) i zapewnial o ogromnych szansach na zdrowe dziecko.

Mam 24 lata i nie wiem czy kiedykolwiek odwaze sie na kolejna ciaze.

Do Pana doktora trafiłam 2 lata temu, jest bardzo dobrym specjalistą,sumienny a przede wszystkim zna się na tym co robi. Jako jedyny zalecił mi badania, których do tej pory inni lekarze nie zalecali, dzięki niemu wiem na czym "stoję"

Do Pana doktora trafiłam 2 lata temu, jest bardzo dobrym specjalistą,sumienny a przede wszystkim zna się na tym co robi. Jako jedyny zalecił mi badania, których do tej pory inni lekarze nie zalecali, dzięki niemu wiem na czym "stoję"